Bij het opleiden van speekplein-animatoren aan de Belgische kunst of in de Ardennen verwerkt hij samen met hen het vindmaterialen die ze op het strand, in de duinen of in de bossen vinden. Tijdens deze zoektochten wordt hun artistieke vaardigheden wakker geschud, daar ze hun verbeeldingskracht moesten gebruiken om aan het natuurlijk of waardeloze materiaal een concrete vorm te geven, het herkenbaar te maken als dier, bloemstuk, masker, pop of marionet. Het is de bedoeling om dat vindmateriaal, dat op het eerste zicht niets concreet vertelde, te onderzoeken en het tot iets creatief om te vormen. Hij stimuleerde hen om alles wat hun aandacht trekt, te betasten en te onderzoeken, de banaalste dingen op te rapen en met een boomstronk, een dode tak, of wat zand en stenen een nieuw herkenbaar voorwerp te creëren.  Door hun gespreken over wat ze in het vindmateriaal zien of wat ze als onderdeel er mee kunnen maken, groeit hun creativiteit en krijgen het vindmateriaaal een kunstzinnige betekenis. Als kunstenaar was het de aanloop om zelf die vreemde vormen in de natuur te ontdekken, ze te ontleden, te ordenen en er doordacht mee te experimenteren.